Op 1 september 2022 heb ik ontslag genomen in het onderwijs. Niet vanuit onvrede maar vanuit nieuwsgierigheid en met een bepaalde ambitie.

Ik heb mijn bedrijf de naam Inno-veren gegeven, met het streepje in het midden. Met een ganzenveer kun je de mooiste tekeningen maken en teksten schrijven, met een springveer kun je ver komen, en met een klemveer de belangrijke zaken vasthouden. Dat is hoe ik in mijn werk en leven sta.

Na jaren als docent, onderwijsinnovator, projectleider en leidinggevende te hebben gewerkt was het voor mij tijd om weer terug te gaan naar mijn beginpunt: beeldend kunstenaar willen zijn. Dat ben ik nu. Dat is echter niet het enige. Ik ben ook Innovatiebegeleider.

Mijn atelier in de Doas te Leeuwarden is voor mij een belangrijke plek waar ik kan knoeien, uitproberen en maken.

Dat uitproberen en maken gun ik ook kinderen en jongeren. Mijn ambitie is hen te laten ervaren dat ze iets kunnen maken en dat ze met oefening daar ook beter in kunnen worden. Dat geeft zelfvertrouwen maar het doet ook iets anders. Iets kunnen maken, zo heb ik ervaren, verandert ook je blik op de wereld en op jezelf. Ik denk zelfs dat je met leren maken ook meer het stuur in handen krijgt om iets aan die wereld te kunnen bijdragen. In een wereld waar we steeds meer vast zitten aan beeldschermen vind ik het belangrijk dat kinderen/ jongeren met materiaal en gereedschap leren omgaan. Verf, potlood, papier en doek, hout en spijkers: allerlei manieren om je fantasie te prikkelen en zichtbaar te maken.

Als innovatiebegeleider verbind ik graag creatieve maakprocessen aan ontwikkelingen en veranderingen die in een organisatie gewenst zijn. De verandering van de vergadertafel in een tekentafel maakt al een wereld van verschil. Het gesprek verandert, het plezier neemt toe en er worden echte oplossingen gevonden. 

Als je leert maken met je handen, je hoofd en je hart, dan kun je iets maken van je wereld en je toekomst.